Πριν λίγες μέρες η “Μήδεια” έφερε τον χιονιά στην Ελλάδα και ειδικά στην Αττική είδαμε έντονα καιρικά φαινόμενα. Ναι, στη Φλώρινα και στην Κοζάνη έχουν κάθε χρόνο τέτοια φαινόμενα αλλά ας καταλάβουμε και τη μοναδικότητα του να συμβαίνει κάτι τέτοιο σ’ ένα μέρος που δε συνηθίζεται.
Το χιόνι δεν είναι όμως χαρά για όλους, καθώς άνθρωποι και ζώα μένουν στο δρόμο ή αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα λόγω των καιρικών συνθηκών. Έτσι, είδαμε μια ιδιαίτερη κινητοποιήση μέσω social media, όπου οι χρήστες προωθούσαν το μήνυμα που φαίνεται στη φωτογραφία.
Ο αριθμός «1595» αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι ανήκει στο Δήμο Αθηνών. Για τη γραμμή «197», όμως, που αναφερόταν στην επαρχία, δεν είχα ακούσει κάτι και προβληματίστηκα που δε γνώριζα ένα, κατά τα φαινόμενα, σημαντικό νούμερο. Έτσι έψαξα να βρω ποιος φορέας διαχειρίζεται τις κλήσεις και πότε μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε.
Ο αριθμός «197» είναι Τηλεφωνική Γραμμή Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης και λειτουργεί καθημερινά όλο το 24ωρο. Στη σελίδα http://www.ekka.org.gr/ δε μπόρεσα να βρω πολλά, ωστόσο σύμφωνα με τη σελίδα του οργανισμού στο Facebook, μπορούμε να καλέσουμε για να μιλήσουμε με έναν/ μία Σύμβουλο (Κοινωνικό Λειτουργό ή Ψυχολόγο) ή για να ενημερωθούμε για τα Προγράμματα και τις Δράσεις των Φορέων Κοινωνικής Προστασίας στη χώρα. Γενικό, ίσως, σαν πληροφορία, ωστόσο είναι μια αρχή για να βρούμε πού μπορούμε να απευθυνθούμε.
Έχω την αίσθηση ότι οι τριψήφιοι αριθμοί μας δημιουργούν κάποιο άγχος, ίσως λόγω του ότι μας θυμίζουν τους πενταψήφιους αριθμούς που μπορούν να μας χρεώσουν με μεγάλα ποσά. Ωστόσο η ενημέρωση και κατά συνέπεια η πρόληψη μπορούν να μας βοηθήσουν πολλαπλώς. Δε χρειάζεται να βρεθούμε οι ίδιοι σε μια δύσκολη (όπως και να οριστεί αυτή) κατάσταση για να αναζητήσουμε την κατάλληλη βοήθεια. Μπορούμε να γνωρίσουμε τους φορείς και τους αριθμούς έκτακτης ανάγκης, ώστε και να είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε κάποιον τρίτο αλλά και να μην πανικοβληθούμε αν βρεθούμε εμείς σε κατάσταση ανάγκης.
Επιπλέον, αν και πολλές φορές αναρωτιόμαστε για την έλλειψη κρατικής βοήθειας και οργάνωσης, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που υπάρχουν φορείς αλλά εμείς τους αγνοούμε. Φυσικά αυτό είναι ένα γενικό πρόβλημα που ξεκινάει από την έλλειψη ενημέρωσης των πολιτών για τα δικαιώματά τους (μεγάλη συζήτηση βέβαια τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του πολίτη).
Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό εμείς οι ίδιοι να προσπαθούμε να μείνουμε ενημερωμένοι, γιατί ένας απλός αριθμός μπορεί πραγματικά να μας σώσει.
Έτσι, λοιπόν και με όλες αυτές τις σκέψεις, συγκέντρωσα όσους αριθμούς βρήκα και θεώρησα χρήσιμους να γνωρίζουμε και να τους έχουμε συγκεντρωμένους στην ατζέντα μας. Κάποιοι αριθμοί είναι πιο εξειδικευμένοι, ενώ άλλοι είναι ευρεώς γνωστοί.
«100»
Ο πιο γνωστός αριθμός, το 100 μας συνδέει άμεσα με την αστυνομία, για οποιαδήποτε ανάγκη και για άμεση αστυνομική επέμβαση σε κάθε νομό της χώρας. Αυτό που ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι κάθε πολίτης μπορεί να επικοινωνήσει με την Άμεση Δράση με δωρεάν μήνυμα στο 100. Σε περίπτωση που βρεθούμε σε ανάγκη και δεν μπορούμε να μιλήσουμε, το μήνυμα μπορεί να μας φέρει σε άμεση επικοινωνία με την αστυνομία.
«166»
Το 166 μας συνδέει με το ΕΚΑΒ και μέσα από αυτό μπορούμε να καλέσουμε βοήθεια για μεταφορά στο νοσοκομείο. Όπως αναφέρεται στις οδηγίες, είναι σημαντικό, παρά την ταραχή μας, να προσπαθήσουμε να ακούσουμε τι μας ρωτάνε και να δώσουμε πληροφορίες για τον τόπο και τον αριθμό των εμπλεκόμενων. Μπορούμε να καλέσουμε ακόμα από καρτοτηλέφωνο (αν υπάρχουν ακόμα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις) δωρέαν.
«199»
Ο αριθμός 199 μας συνδέει με το Πυροσβεστικό Σώμα και χρησιμοποιείται για την αναγγελία πυρκαγιάς. Σημαντικό, βέβαια, είναι να είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί και να αποφεύγουμε δραστηριότητες που μπορούν να προκαλέσουν εκδήλωση πυρκαγιάς.
«112»
Εκτός από μήνυμα στο κινητό μας και αριθμός της Πολιτικής Προστασίας, το 112 είναι ο ενιαίος αριθμός έκτακτης ανάγκης στις χώρες της ΕΕ. Πρακτικά αυτό σημαίνει , ότι αν βρισκόμαστε π.χ. στη Γερμανία, μας συμβεί κάτι και δεν ξέρουμε το αντίστοιχο “100” της χώρας, καλώντας στο 112 θα συνδεθούμε άμεσα με την υπηρεσία που ψάχνουμε. Η κλήση προς το 112 είναι χωρίς χρέωση και μπορεί να γίνει από σταθερό ή κινητό τηλέφωνο (ακόμη και χωρίς κάρτα SIM).
«1065» : Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS
Πόσες φορές έχουμε ακούσει τη σειρήνα και μετά το χαρακτηρηστική φωνή να λέει “Εξαφάνιση ηλικιωμένου…” και μετά αλλάζουμε κανάλι ή τέλος πάντων δε δίνουμε προσοχή στις πληροφορίες; Γιατί να πρέπει να βρεθούμε στη θέση των ανθρώπων που αγωνιούν για να καταλάβουμε; Φυσικά υπάρχουν πολλοί που ενδιαφέρονται, έχουν το νου τους και βοηθάνε. Ας προσπαθήσουμε όλοι να δίνουμε προσοχή στις ανακοινώσεις (με σημαντικό στοιχείο τον τόπο εξαφάνισης) και να έχουμε στο μυαλό μας τον αριθμό 1065 σε περίπτωση που αναγνωρίσουμε κάποιο πρόσωπο.
«1056»: Γραμμή SOS για τα παιδιά
Καμιά δικαιολογία δε μας καλύπτει απέναντι στην ευθύνη να προστατέψουμε τα παιδιά. Ο αριθμός του Χαμόγελου του Παιδιού θα μας κατευθύνει και θα μας βοηθήσει. Καλή ιδέα θα ήταν να μάθουμε και στα ίδια τα παιδιά έναν εύκολο αριθμό, σε περίπτωση που βρεθούν σε κίνδυνο (επίσης μεγάλη συζήτηση η εκπαίδευση των παιδιών στην αναγνώριση και την αντιμετώπιση του κινδύνου).
«15900»: Γαμμή SOS για έμφυλη βία
Η Γραμμή SOS 15900, όπως αναφέρεται στο site της Γενικής Γραμματείας Ισότητας Φύλων, είναι µια υπηρεσία εθνικής εµβέλειας που δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες θύµατα βίας ή σε τρίτα πρόσωπα να επικοινωνήσουν άµεσα µε ένα φορέα αντιµετώπισης της έµφυλης βίας. Μέσα από τη γραμμή αυτή μπορεί κανείς να επικοινωνήσει με ψυχολόγους και κοινωνιολόγους που παρέχουν άμεση βοήθεια σε 24ωρη βάση.
Άλλες γραμμές βοήθειας
Επίσης υπάρχει και μια πληθώρα (ευτυχώς) αριθμών που μπορούμε να καλέσουμε για οποιοδήποτε είδους εθισμού και ψυχικών νοσημάτων. Εδώ μπορείτε να βρείτε συγκεντρωμένες γραμμές βοήθειας για ενήλικες και παιδιά. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι φορείς, αν γνωρίζετε κάποιον ενημερώστε μας να τον προσθέσουμε.
Δε μπόρεσα να βρω κάποιον κοινό αριθμό για παροχή βοήθειας σε αδέσποτα, ανήκουν σίγουρα στους Δήμους και αν χρειαστεί μπορούμε να απευθυνθούμε σε φιλοζωικές ή την αστυνομία (ανάλογα το περιστατικό).
Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω, όμως, είναι ότι μπορούμε να απευθυνθούμε στους φορείς και για να βρούμε τον τρόπο να βοηθήσουμε κάποιον τρίτο είτε άμεσα (π.χ. κακοποίηση παιδιού), είτε έμμεσα (π.χ. συμβουλευτική για άτομα με τάσεις κατάθλιψης).
Πολλές φορές η βοήθεια υπάρχει εκεί έξω, απλά δεν ξέρουμε πώς να τη βρούμε. Πέρα από την προσωπική μας ασφάλεια και ενημέρωση, η γνώση των παραπάνω αριθμών και φορέων, μπορούν να μας δώσουν την ικανότητα να αποτελέσουμε εμείς το συνδετικό κρίκο ανάμεσα σ’ αυτόν που παρέχει τη βοήθεια και σ’ αυτόν που τη χρειάζεται. Ακόμα και αν δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για αυτό, ακόμα και αν η πολιτεία υστερεί σ’ αυτόν το ρόλο, εμείς μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά και να είμαστε τόσο ενημερωμένοι, όσο και πρόθυμοι να βοηθήσουμε.
