Όλοι ψάχνουμε τρόπους να χαλαρώνουμε και συνήθως η τηλεόραση ή το Youtube είναι απ’ τις πρώτες επιλογές μας. Κάπως έτσι, τυχαία, έπεσα σε αποσπάσματα από το Old People’s Home for 4 Year Olds (Γηροκομεία για 4χρονα).
Είναι με διαφορά η καλύτερη ανακάλυψη που έκανα και πρέπει οπωσδήποτε να το δείτε και εσείς! Εντάξει, θα προσπαθήσω να επανατοποθετηθώ πιο αντικειμενικά. Είναι μια παραγωγή με περιοχόμενο ουσιαστικό που θα σας διασκεδάσει αλλά και θα σας προβληματίσει…και είναι τέλειο!
Πρόκειται για ένα “ριάλιτι”/ντοκιμαντέρ που παραπέμπει σε κοινωνικό πείραμα, το οποίο παρακολουθεί ένα γηροκομείο της Αυστραλίας και την “εισβολή” σ’ αυτό μιας ομάδας 4χρονων! Για μια εβδομάδα το νηπιαγωγείο ενώνεται με το γηροκομείο και οι 11 τρόφιμοι μαζί με τα 10 παιδιά γίνονται μία παρέα. Συμμετέχουν σε διάφορες δραστηριότητες, παίζουν, τραγουδάνε, τρέχουν (!) και συζητάνε!
Η εξέλιξη των ηλικιωμένων είναι (όντως) συγκλονιστική. Όταν τους γνωρίζουμε ως προς την πλειοψηφία τους είναι καταθλιπτικοί χωρίς ενέργεια και όρεξη. Με την είσοδο των παιδιών είναι διστακτικοί, απόμακροι και λίγο ανήσυχοι. Σταδιακά οι ανασφάλειες ξεπερνιούνται γιατί ποιος θέλει να απογοητεύσει τον μικρό του φίλο στον αγώνα δρόμου; Ακόμα και οι μετρήσεις τους (στην αρχή και στο τέλος του πειράματος κάνουν ψυχολογικές και σωματικές εξετάσεις) είναι διαφορετικές στο τέλος της εβδομάδας. Είναι επίσης ενδιαφέρον να τονίσουμε ότι δεν υπάρχει συγγενική σχέση ανάμεσα στα παιδιά και του ηλικιωμένους.
Είναι θαυμάσιο να παρακολουθείς την άμεση επίδραση που προσφέρει το χαμόγελο και η ενέργεια των παιδιών, ειδικά στην τρίτη ηλικία. Δύο εκ διαμέτρου διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, η μία στην αρχή της ζωής με τον αυθορμητισμό και την αθωότητα και η άλλη προς την ολοκλήρωση της με την εμπειρία και το “βάρος” της, συνυπάρχουν, διασκεδάζουν και αναπτύσουν μοναδικές σχέσεις. Το δέσιμο που βλέπουμε να δημιουργείται μέσα από το παιχνίδι και τις δραστηριότητες είναι πολύ ιδιαίτερο και αληθινό.
Σε μια εποχή που τα ριάλιτι που προβάλλονται κυρίως στην τηλεόραση είναι το ένα χειρότερο από το άλλο, με το ένα μήνυμα πιο απαράδεκτο από το άλλο, τέτοιες παραγωγές μας θυμίζουν την αξία αλλά και την θετική επίδραση που μπορεί να έχει η προβολή σωστών προτύπων. Είναι πλεόν ανάγκη τα μέσα ενημέρωσης να φέρνουν σε πρώτο πλάνο θέματα που ανταποκρίνονται στην ελληνική πραγματικότητα και σε μια χώρα με μεγάλο ποσοστό ηλικιωμένων κατοίκων, ένα πρόγραμμα όπως αυτό θα ήταν φανταστικό.
Ιδιαίτερα δε, στην περίοδο της πανδημίας, η ανάγκη για κατανόηση και προσέγγιση της τρίτης ηλικίας είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Οι κάτοικοι των γηροκομείων ήταν αθέατοι, μέχρι πρόσφατα σ’ εμάς, και αμέτοχοι κοινωνοί αποφάσεων άλλων. Μέσα από τη συγκεκριμένη εκπομπή δίνεται μια πρόταση για την ενεργή συμμετοχή τους στην κοινωνία ενώ αναδεικνύεται το πώς η ψυχολογία παίζει καθοριστικό ρόλο στην ενεργητικότητα της τρίτης ηλικίας.
Η πρώτη έκδοση της σειράς ξεκίνησε στη Βρετανία, όπου και εκεί, όπως και στην Αυστραλία, η ένταξη σε οίκο ευγηρίας είναι κάτι σύνηθες. Δείτε το τρέιλερ παρακάτω και θα καταλάβετε τι ακριβώς περιγράφω!
Σημ.: Τα επεισόδια της Αυστραλίας δεν υπάρχουν πλέον διαθέσιμα ολόκληρα, μπορείτε όμως να τα δείτε αποσπασματικά στο Youtube και εδώ.
