Οι λίστες είναι ένα πολύ δημοφιλές είδος σύνταξης κειμένων για τα social media, μου είπε η Φωτεινή και φαίνεται να έχει δίκιο.
Υποσχέθηκα να γράφω κι εγώ λίστες.
Άλλωστε, πάρα πολλά χρόνια πριν, στη δουλειά μου, τα bullets αποδείχθηκαν η σωτηρία του επαγγελματικού μου μέλλοντος. Ούτε οι μισοί πελάτες δεν θα διάβαζαν τις προτάσεις που τους έκανα, αν άφηνα ελεύθερο σε κείμενο ροής το φλύαρο εγώ μου.
Ωστόσο, θέλω να καταγγείλω (για αρχή μόνο) 5 + 1 από τα πράγματα που έχω διαπιστώσει σχετικά με τις λίστες και πώς λειτουργούν για μένα:
- Ό,τι γράφω σε μια λίστα με θέμα, συχνά ταιριάζει και σε μια άλλη με άλλο θέμα. Να αγοράσω γάντζους για πετσέτες, είναι στη λίστα “δουλειές για το σπίτι” και στη λίστα “Ikea”. Τι κάνεις; Το γράφεις και στις δύο; Και το σβήνεις και από τις δύο; Δουλειά είναι αυτή;
- Πού είναι αυτή η λίστα (π.χ. με τις δουλειές για το σπίτι”, τώρα που έχω χρόνο, να κάνω καμία). Δεν είναι στα μαγνητάκια του ψυγείου, δεν είναι στο συρτάρι με τα στιλό και τα μπλοκάκια και σιγά μην ανοίξω τη μαύρη τρύπα που λέγεται τσάντα μου για να τη ψάξω. Τέτοιες στιγμές αμηχανίας, κάνω κρέπες, αν κάποιος πεινάει ή ζύμη για κρέπες, αν κάποιος πεινάσει. Λίστες και αηδίες…
- Όταν βλέπω λίστες άλλων με πράγματα που προτείνουν για συγκεκριμένες περιστάσεις (και αυτό συμβαίνει στα social media), νιώθω συχνά πολύ άχρηστη – τεμπέλα – βαρετή. Όλα αυτά τα κάνετε βρε παιδιά, ή θέλετε να τα κάνετε; Ή τα γράφετε για να μας διευκολύνετε πραγματικά; Μπορεί.
- Είναι και αυτό με την αριθμητική παγίδα και τη σημειολογία των αριθμών – πολύ μαρκετίστικο: 5 πράγματα, σημαίνει 5 βασικά και τέλος, καθάρισες. 10 πράγματα, σημαίνει ψάχτηκες κιόλας, μπράβο. 7 πράγματα, είσαι της κλασσικής σχολής, λιτός αλλά πλήρης. 100 πράγματα, σημαίνει σβήσε όλες τις άλλες λίστες, τις μαζέψαμε εδώ εμείς για σένα. Χ + 1 πράγματα, σημαίνει ότι το tip του αιώνα το ξεχωρίσαμε εμείς και πάρτο έτοιμο – μόνο αυτό, αν βιάζεσαι.
- Ό,τι γράφω σε μία λίστα, με εξαίρεση ίσως τα ψώνια του σούπερ μάρκετ, είναι σαν να έχει ήδη γίνει. Το έγραψα, άρα είμαι οκ, το παραδέχομαι ότι πρέπει να γίνει, έκανα το χρέος μου απέναντι στον εαυτό μου (και τους άλλους, καμιά φορά), τέλος. Πολύ συχνά πέφτω σε αυτή την παγίδα της άμεσης ανακούφισης, η οποία παίζει με τις υποκειμενικές διαστάσεις του χρόνου και άλλα μεταφυσικά και ξαφνικά καταγράφεται κάπου στο μυαλό μου σαν να έγινε. Δεν έγινε. Και δεν γίνεται τελικά.
Όποιος βαριέται να ζυμώσει, πέντε μέρες κοσκινίζει, έλεγε η γιαγιά μου και νομίζω ότι μου απευθυνόταν. Με σαφή υπονοούμενα περί λιστών.
+1: Οι λίστες είναι ένα ανακουφιστικό διάλειμμα φαντασίωσης. Και όταν κάνω τις δικές μου και όταν διαβάζω άλλων. Βλέπω τον εαυτό μου στο μέλλον, σε ένα μέλλον που υπόσχεται ωραίες, χαρούμενες και ξέγνοιαστες στιγμές. Πιο τακτοποιημένα συρτάρια, πιο παραγωγική δουλειά, πιο δουλεμένα outfits με λιγότερο πηγμένες ντουλάπες, πιο ωραία μουσική στο σπίτι, πιο ενδιαφέρουσες οικογενειακές δραστηριότητες, πιο πολύ ικανοποίηση για όσα έφτιαξα μόνη μου – επαναχρησιμοποίησα επιτυχώς – εξοικονόμησα. Κι έτσι ξαφνικά, αισθάνομαι καλύτερα. Σκεφτόμενη ότι ίσως κι εδώ οι αναλογίες μεταξύ ονειροπόλησης και δράσης ορίζουν το καλό αποτέλεσμα και όχι τα υλικά.
(Το +1 της γιαγιάς μου ήταν η αγκαλιά της).
